Παρασκευή, Φεβρουαρίου 02, 2007

Συνέντευξη στο Esquire

* Όταν εγώ δούλευα στη διαφήμιση δεν είχε καθόλου καλή φήμη ως επάγγελμα. Η μητέρα μου δεν έλεγε ποτέ ότι είμαι διαφημιστής. Την ρωτούσαν τι δουλειά κάνει ο γιος σου και έλεγε ότι έχει σπουδάσει φιλοσοφία στη Γερμανία και ασχολείται με κάτι επιχειρήσεις. Ντρεπόταν.

* Βλέπω πολλούς ανθρώπους που γερνάνε και παραιτούνται. Μαραζώνουν. Εγώ όσο γερνάω επιταχύνω. Γκαζώνω. Επειδή έχω λιγότερο χρόνο στη διάθεσή μου, γκαζώνω για να ζήσω πιο πολλά πράγματα. Αυτό δεν νομίζω ότι είναι αντιπροσωπευτικό. Είμαι λίγο παράφρων.

* Όσο περνούν τα χρόνια έχεις την εντύπωση ότι αλλάζεις, ότι τώρα ξέρεις περισσότερα από όσα ήξερες πριν από τριάντα χρόνια. Αμ δε. Απλώς τώρα τα εκφράζεις διαφορετικά.

* Η τεχνολογία με κρατάει ζωντανό και ξύπνιο. Κάθε μέρα κάτι γίνεται. Είναι ο μόνος χώρος στον οποίο κάτι γίνεται. Σε άλλους δεν γίνεται τίποτα, σε άλλους πηγαίνουμε και ανάποδα.

* Αν κάποιος ήθελε να με περιγράψει με μία λέξη, αυτή θα ήταν η «περιέργεια». Περιέργεια σε όλα τα επίπεδα. Διανοητική, φιλοσοφική, ότι θέλετε. Διέλυα τα παιχνίδια μου ως παιδί. Δεν τα έσπαγα –τα αποσυναρμολογούσα. Και μετά τα επανασυναρμολογούσα. Στα 13 μου έφτιαξα το πρώτο μου τεχνολογικό επίτευγμα, για το οποίο είμαι ακόμα και τώρα υπερήφανος: Ένα ραδιόφωνο με γαληνίτη. Με ένα χαρτόνι, ένα πηνίο, ένα κομμάτι γαληνίτη, ένα χερούλι, μια ακίδα και ένα ζευγάρι ακουστικά μπορούσες να ακούσεις τους δύο σταθμούς της εποχής, χωρίς ρεύμα ή μπαταρίες. Είχα βρει τις οδηγίες σε ένα αμερικανικό περιοδικό.

* Η ετεροθαλής αδερφή μου παντρεύτηκε έναν ξυλέμπορο. Ήταν ο μεγαλύτερος χομπίστας κατασκευαστής που έχω συναντήσει ποτέ. Ήταν τραγικό το ότι ασχολιόταν με εμπόριο ξύλων. Αν είχε γίνει μηχανικός ή μηχανολόγος θα ήταν κορυφαίος. Εγώ τον παρακολουθούσα ως παιδί να φτιάχνει τα πιο απίθανα πράγματα. Χρησιμοποιώντας μια ντιζελομηχανή έφτιαξε μόνος του μια αυτοσχέδια γεννήτρια για το σπίτι του στο Μάτι. Έφτιαξε βάρκα με καμπίνα, και έβαλε μέσα οκτακύλινδρη μηχανή από λιμουζίνα που είχε φάει έναν όλμο στα Δεκεμβριανά. Τον παρακολουθούσα και μάθαινα. Ήταν εντυπωσιακό το πώς συνεννοούνταν με το υλικό. «Δεν πρέπει ποτέ να βιάζεις τα πράγματα», μου έλεγε. «Πρέπει να πηγαίνεις με το δικό τους το ρυθμό. Όταν πας να βιδώσεις τη βίδα και δεν βιδώνει καλά, μην τη ζορίσεις. Γύρνα πίσω και ξαναδοκίμασε». Αυτός ο άνθρωπος με έμαθε να χρησιμοποιώ τα χέρια μου, να φτιάχνω πράγματα. Κι αυτό το εκμεταλλεύομαι ακόμα. Εδώ και 15 χρόνια όλους τους υπολογιστές μου τους έχω συναρμολογήσει μόνος μου. Και συναρμολογώ και των φίλων μου, ανάλογα με τις ανάγκες τους.

* Πήρα τον πρώτο μου υπολογιστή το 1985. Θυμάμαι το μακαρίτη τον Οδυσσέα Ελύτη που ερχόταν στο σπίτι μερικές φορές, και του έδειχνα πώς δουλεύω. Ο Ελύτης δεν έγραφε στο χέρι, χρησιμοποιούσε γραφομηχανή. Επειδή ήταν ψείρας και τελειομανής, έγραφε σελίδες, και όταν κάτι δεν του άρεσε, το πέταγε όλο. Δεν μπορούσε να διορθώνει και να μουτζουρώνει. «Αυτό που κάνεις», μου έλεγε για τον υπολογιστή «είναι το όνειρο της ζωής μου. Μακάρι να το είχα προλάβει».

* Τεχνολογία και λογοτεχνία δεν είναι διαφορετικά πράγματα –είναι το ίδιο, γυρισμένο τα μέσα έξω.

* Στη ζωή μου έχω κάνει πέντε επαγγέλματα. Υπήρξα συγγραφέας, διαφημιστής, συνεργάτης ΜΜΕ (εφημερίδων, περιοδικών, τηλεόρασης, ραδιοφώνου), φωτογράφος, και κομπιουτεράς. Όλα αυτά τα έκανα ως επαγγελματίας.

* Καμία δικτατορία δεν θα επιζούσε αν το 100% των ανθρώπων ήταν εναντίον της. Μπορεί να επιζήσει με το να έχει το 30% οπαδούς, το 50% αδιάφορους και ένα 20% εναντίον της. Αλλά καμία δεν επιζεί αν είναι όλοι εναντίον.

* Οι θρησκείες τώρα τελευταία μοιάζουν πράγματι να έχουν δυναμώσει. Μοιάζουν να καταλαμβάνουν τη θέση που παλιά καταλάμβαναν οι ιδεολογίες. Μετά την κατάρριψη του κομμουνισμού συνέβησαν περίεργα φαινόμενα, όπως για παράδειγμα η κυρία Κανέλη. Η οποία είναι κομουνίστρια και πιστή ταυτόχρονα. Σαν να λες ξύλινο σίδερο. Δεν μπορεί να είσαι κομμουνιστής και χριστιανός μαζί. Το ένα αναιρεί το άλλο. Κι όμως, βλέπετε ότι σχεδόν όλα τα αριστερά κόμματα το γύρισαν είτε στον εθνικισμό είτε στη θρησκεία, είτε και στα δύο.

* Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή τη στιγμή σε δύο μεγάλους πολιτιστικούς χώρους, τον αγγλοσαξονικό και τον γαλλόφωνο, έχουν βγει δύο βιβλία που έχουν γίνει best seller. Το “The God Delusion” του Ρίτσαρντ Ντόκινς, και «Η Πραγματεία της Αθεολογίας» του Μισέλ Ονφρέ. Αυτοί είπαν κάτι που ψιθυρίζεται εδώ και καιρό αλλά δεν το φωνάζει κανένας –εγώ που το έχω φωνάξει το έχω πληρώσει αρκετά: Ότι η θρησκεία είναι δηλητήριο. Ότι ο Θεός βλάπτει.

* Ο αθεϊσμός δεν είναι κουσούρι. Σημαίνει ότι είσαι ελεύθερος άνθρωπος. Ότι έχεις ένα μυαλό που λειτουργεί.

* Μας έχει φάει η πολιτική ορθότητα, και δεν μπορούμε να μιλήσουμε. Όταν βγήκε ο Μισέλ Ουελμπέκ στη Γαλλία και είπε ότι ο μωαμεθανισμός είναι θρησκεία για βλάκες και ότι λέει πράγματα που κανένας καλλιεργημένος άνθρωπος δεν θα μπορούσε ποτέ να δεχτεί, έπεσαν να τον φάνε. Όχι μόνο οι θιγόμενοι –αλλά και οι διανοούμενοι, λέγοντας ότι δεν μπορείς να θίγεις το θρησκευτικό συναίσθημα των άλλων ανθρώπων. Δεν θα προσπαθούσα ποτέ να πείσω έναν πιστό να μην πιστεύει. Αλλά το να εκφράζω την άποψή μου για το διανοητικό επίπεδο μιας θρησκείας είναι δικαίωμά μου.

* Θα έπρεπε έξω από τις εκκλησίες να υπάρχουν πινακίδες που να λένε «Προσοχή, η θρησκεία κάνει κακό», όπως στα τσιγάρα.

* Μια Κυριακή του Πάσχα είχα πάει στην Κέρκυρα. Ήταν μια εποχή δύσκολη, γιατί είχα μόλις χωρίσει στο δεύτερο γάμο μου. Κάθε χρόνο με τη γυναίκα μου πηγαίναμε στην Κέρκυρα, κι εκείνη τη χρονιά αποφάσισα να πάω μόνος μου. Αποδείχτηκε ότι δεν ήταν πολύ καλή ιδέα. Νωρίς το πρωί του Πάσχα, ενώ η Κέρκυρα κοιμόταν, μπήκα στο αυτοκίνητό μου και γύρισα πίσω. Διέσχισα μια Ελλάδα που ήταν άδεια. Το αυτοκίνητό μου τότε ήταν μια Porsche Targa. Την είχα ανοιχτή και μου έρχονταν όλες οι μυρωδιές της άνοιξης. Περνούσα από τα χωριά και μύριζα τους οβελίες. Ήταν Μάης, όλη η Ελλάδα ήταν ανθισμένη. Ήταν η καλύτερη διαδρομή που έκανα ποτέ.

* Η τέλεια διαδρομή είναι σαν αυτό που έλεγε ο Βάγκνερ, ένα Gesamtkunstwerk. Προϋποθέτει έναν καλό οδηγό. Ένα αυτοκίνητο που να είναι συμπλήρωμά του, που τον εκφράζει, κι ας μην είναι Porsche ή Ferrari. Έναν δρόμο ενδιαφέροντα, που έχει κινήσεις, στροφές, ανηφόρες, κατηφόρες. Ένα συναρπαστικό τοπίο γύρω απ’ το δρόμο, μια ενδιαφέρουσα καιρική κατάσταση, και τέλος την κατάλληλη μουσική, προσαρμοσμένη και στη χορογραφία του δρόμου, τη διάθεση του οδηγού, τις καιρικές συνθήκες, και το χαρακτήρα του τοπίου. Δεν μπορείς να περνάς τις Άλπεις και να ακούς ένα μπουζουκάκι. Θα βάλεις Βάγκνερ, Λιστ, Μάλερ, μεγάλους συμφωνιστές. Ενώ αντίθετα αν κάνεις βολτίτσες στα μικρά δρομάκια της Κέρκυρας θα βάλεις Χατζιδάκι.

* Αν πεις στον Έλληνα ότι ο Μπιλ Γκέιτς έχει 50 δισεκατομμύρια δολάρια, θα φανταστεί ότι τα έκλεψε, ότι τα χρωστάει σε κάποιους. Αν του πεις ότι τα έβγαλε απ’ το μυαλό του και πλούτισε και πολύ κόσμο που δούλεψε μαζί του, δεν μπορεί να το δεχτεί. Υπάρχει η αίσθηση ότι το κέρδος είναι κλοπή, ότι κάθε επιχειρηματική διαδικασία ενέχει και ένα ποσοστό απάτης. Και δεν ξεχωρίζουν καθόλου τον δημιουργό-επιχειρηματία που χτίζει πράγματα, από το λαμόγιο που παίρνει μίζες και είναι παράσιτο, δεν δημιουργεί τίποτα.

* Η κυβέρνηση διαμορφώνει ως ένα βαθμό την κοινή γνώμη, αλλά επειδή καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να αγνοήσει την κοινή γνώμη, την ακολουθεί κιόλας. Είναι όπως το αυγό με την κότα.

* Το Ίντερνετ είναι για μένα το σημαντικότερο πράγμα που εφεύρε ο άνθρωπος σε όλη του την ιστορία. Είμαι πανευτυχής που το πρόλαβα.

* Το blog μου το ξεκίνησα για πλάκα, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα έργο. Και είναι κατά πάσα πιθανότητα το τελευταίο μου σημαντικό έργο, και ίσως και το πιο αξιόλογο. Τα δύο blogs που έχω φτιάξει μαζί έχουν γύρω στα 300 δικά μου posts και γύρω στις 60.000 comments. Είναι ένα νούμερο ασύλληπτο.

* Παλιά που συνεργαζόμουν με εφημερίδες πολλές φορές προσπάθησαν να με πείσουν να γράφω κάθε μέρα. Και τους έλεγα ότι δεν γίνεται. Δεν μπορώ. Μια φορά την εβδομάδα, και πολύ είναι. Κι αυτό ήταν λογικό, γιατί εγώ ποτέ δεν έγραψα δημοσιογραφικά. Έγραφα πάντα σαν συγγραφέας. Τώρα έχω φτάσει στο σημείο να γράφω πράγματι ένα κείμενο την ημέρα. Κι αυτό οφείλεται μόνο και μόνο στο ότι έχω το κοινό μου μπροστά μου.

* Το blog για ένα συγγραφέα είναι κάτι φανταστικό. Το βιβλίο είναι σαν μια μποτίλια στο πέλαγος –την πετάς και δεν ξέρεις που θα φτάσει, ποιος θα την ανοίξει. Στο blog ο συγγραφέας είναι σαν τον ηθοποιό –έχει το κοινό απέναντί του και νιώθει την αντίδρασή του, και στο τέλος εισπράττει και το χειροκρότημα ή την αποδοκιμασία. Το blog είναι ένα έργο που συμπεριλαμβάνει και τους αναγνώστες. Είναι σαν ένα βιβλίο που περιέχει και όλες τις σημειώσεις που έχουν κάνει στα περιθώρια όλοι όσοι το διάβασαν.

* Μία φορά έκανα αναζήτηση του εαυτού μου στο Technorati, και βρήκα, περί τις 2500 αναφορές του ονόματός μου σε άλλα blogs. Άρχισα να διαβάζω και ένιωσα κατάθλιψη. Έπεφτε το βρίσιμο της αρκούδας.

* Αγαπώ τα τεχνολογικά πράγματα που με προεκτείνουν σαν άνθρωπο. Και το πλυντήριο και το ασανσέρ είναι τεχνολογικά επιτεύγματα, αλλά δεν με συναρπάζουν. Και δεν συναρπάζουν κανένα -έχετε δει κάποιον να πλένει το πλυντήριό του τις Κυριακές; Το αυτοκίνητο είναι η κινητική μου προέκταση. Η φωτογραφία είναι προέκταση του ματιού μου. Ο υπολογιστής είναι προέκταση του μυαλού μου, της μνήμης μου. Το κινητό τηλέφωνο είναι η προέκταση της ικανότητάς μου να επικοινωνώ. Αυτές είναι οι πλευρές της τεχνολογίας που αγαπώ. Όλες τις χρησιμοποιώ –δεν μου αρέσει να ανεβαίνω 10 πατώματα με τις σκάλες- αλλά δεν έχω καμία προσωπική σχέση με το ασανσέρ. Μόνο όταν χαλάει.

* Είμαι υπερήφανος γιατί έχω παραμείνει έντιμος. Το λέω κι ας ακούγεται λίγο βαρύγδουπο. Κατάφερα να περάσω μέσα από χώρους αρκετά δύσκολους –η διαφήμιση, οι επιχειρήσεις, η δημοσιογραφία- χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς να κάνω κάτι για το οποίο να ντρέπομαι, χωρίς παραχωρήσεις, πληρώνοντας υψηλό τίμημα μερικές φορές. Κατάφερα να διατηρήσω την ακεραιότητα και την παιδικότητά μου. Να μη γίνω ποτέ μεγάλος. Αυτό ναι. Νομίζω ότι είναι ένα επίτευγμα.

26 σχόλια:

abdal είπε...

Μιας και έκανα σεφτέ στο προηγούμενο κείμενο, ας κάνω και σε αυτό (με την άδειά σας, Μίκυ).
Νίκο: έχω παρακολουθήσει, τα τελευταία χρόνια, κοντινούς μου ανθρώπους, που βρίσκονται στην ηλικία σου, να γερνάνε και να μαραίνονται, με τρόπο που μοιάζει αναπόφευκτος -όχι στο σώμα, αλλά στο μυαλό. Να παραξενεύουν. Να χάνουν την ακοή τους (όχι τη βιολογική), την περιέργειά τους, εντέλει την προσωπικότητά τους. Χαίρομαι που σε βλέπω (έστω και από "μακριά") να αποδεικνύεις ότι το αντίθετο είναι εφικτό. Είναι κάτι που θα θυμάμαι για τις πάρα (μα πάρα) πολλές δεκαετίες που μας απομένουν (ποιος ο λόγος να πεθαίνει κανείς πριν από τα 250 -εκτός από την ατυχία, την προκατάληψη ή/και την εγκατάλειψη;).

abdal είπε...

Και αφού προς το παρόν έχω το τερραίν δικό μου (είπαν του τρελου.......): στη συνέντευξη έθιξες και την επικίνδυνη "επιστροφή" (;) των θρησκειών. Ίσως είναι έτσι. Εγώ πάντως νευριάζω κάθε φορά που ακούω ότι, π.χ., ο Μπους είναι φανατικός χριστιανός και αυτό επηρεάζει την πολιτική του. Ο Μπους δεν μπορεί να επηρεάζεται από τέτοιες πίστεις παρά τόσο όσο και ο... πάπας ή ο αγιατολάχ Χαμενεΐ. Δηλαδή, στην πράξη, καθόλου. Δεν εννοώ τη (χριστιανική/.../...) πράξη, αλλά την πολιτική πρακτική και παράδοση (σε αυτές τις ηγετικές θέσεις, έχω την αίσθηση ότι η ένταξη ξεπερνά το άτομο --πιθανώς περισσότερο απ' ό,τι τους μη ασκούντες ηγεσία).
Τις ερμηνείες περί "πιστού χριστιανού που οδηγείται από την πίστη του κλπ" τις θεωρώ πιασάρικες κατασκευές του Τύπου (όχι ότι πολλοί δημοσιογράφοι είναι ικανοί για βαθύτερη ανάλυση από αυτούς που παριστάνουν ότι υποτιμούν...). Άντε, πολλά είπα. Χαιρετώ_

Δημήτρης ηλεκτρολόγος είπε...

Μπράβο satanaki έκανες καλή δουλειά .

Christophorus είπε...

Το όνομα Νίκος Δήμου δεν μου έλεγε και πάρα πολλά κάποτε. Μάλλον, έχοντας διαβάσει μόνο σκόρπια κείμενά του, και συμπτωματικά εκείνα που πραγματεύονταν απόψεις με τις οποίες διαφωνώ, δεν τον εκτιμούσα και πολύ.

Από τοτε που άρχισα να επισκέπτομαι τα μπλογκ, όμως, άλλαξε ριζικά η άποψή μου. Γνωρίζω, μέσα από τα κείμενα και τις φωτογραφίες, έναν άνθρωπο ευαίσθητο, θαρραλέο και πολύ ακέραιο. Κι αυτά όλα είναι ιδιότητες που σπανίζουν.

Αν, λοιπόν, μετράει για σας η άποψη κάποιου ο οποίος διαφωνεί μαζί σας σε αρκετά πράγματα, σας λέω ότι σας εκτιμώ πολύ. Μακάρι να είχαμε όλοι την ακεραιότητα και το θάρρος που έχετε δείξει εσείς.

Κι άλλωστε, τώρα που το σκέπτομαι, παίζει ρόλο και κάτι άλλο... Δύσκολα θα μπορούσα να αντιπαθήσω κάποιον που αγαπά αυτά τα εξαίσια, πανέμορφα, ελεύθερα αιλουροειδή που αποκαλούμε απλουστευτικά "γάτες", καθώς και το έργο του Μεγάλου Διονύση Σαββόπουλου.

Να είστε καλά.

Nikos Dimou είπε...

christophorus

ευχαριστώ!

giant13 είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Univers είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Univers είπε...

Περί τεχνολογίας:

Ο Carl Sagan έλεγε ότι θεωρούσε τον εαυτό του πολύ τυχερό που έζησε σε μία εποχή που συντελέστηκαν τόσο θεαματικά τεχνολογικά άλματα, όλα στο μήκος χρόνου μίας ανθρώπινης ζωής.

Τον καταλαβαίνω. Την ίδια αίσθηση αποκομίζω και εγώ από την δική μου ζωή. Και έχω, ελπίζω, πολλά να δω ακόμα...

Εν τούτοις, η όρεξη που μας άνοιξε η τεχνολογία δεν χορταίνεται εύκολα. Κατά πάσα βεβαιότητα, δεν θα ζήσουμε τα διαστρικά ταξείδια. Ούτε (ή πολύ αβέβαιο) την επαφή με άλλο πολιτισμό. Ούτε και πολλά άλλα ακόμα που δεν μπορούμε ούτε να τα φανταστούμε.

Θα ήθελα να "ξυπνάω" κάθε τετρακόσια χρόνια, μόνον για να ρίχνω από μία κλεφτή ματιά στον κόσμο μας...

Ζητάω πολλά;

Univers είπε...

Καμιά πρόνοια για την ρύθμιση της ώρας;

Décalage horaire, που λένε και οι Γάλλοι...

giant13 είπε...

Γάτε,
Εύχομαι με την σειρά μου στο Σατανάκι, να τρέξει σαν νέο που είναι, να γρατζουνίσει, να τσαντίσει, να προβληματίσει σαν παιχνιδιάρικο και ζιζάνιο, να επαληθεύσει με λίγα λόγια το όνομα του.
Δεν θυμάμαι όμως που έχω ξαναδιαβάσει το κείμενο του post.

giant13 είπε...

Η ώρα των σχολίων τρέχει ένα δύωρο μπροστά.
Την έκανε την πρώτη πλάκα του το σατανάκι.
Μάλλον πρέπει να ρυθμίσει το time zone απ τα settings του blog.

petalida είπε...

Σ αυτή τη συνέντευξη σας βρίσκω απολαυστικό και εξαιρετικά ενδιαφέρων. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να σας διαβάσω συστηματικά.

--------
Θεώρημα ζωής
Μεταξύ σοβαρού κι αστείου λέγαμε όταν είμασταν φοιτητές ότι "όταν ο χρόνος τείνει στο μηδέν η προσπάθεια τείνει στο άπειρο".

Αγάπησα με την καρδιά μου την κλασσική μουσική όταν βρέθηκα στις Γαλλικές Άλπεις. Τί σύμπτωση!/?

Dion.M. είπε...

Η κα Κανέλη, δηλώνει κουμουνίστρια τα τελευταία χρόνια.

Τις αβανταδόρικες ερωτήσεις της όμως, προς τον Ανδρέα Παπανδρέου, υπέρ της κας Δήμητρας Λιάνη, στην συνέντευξη τύπου στην έκθεση Θεσσαλονίκης, δεν τις ξεχνάμε.

Το αν τις ξεχνάει το ΚΚΕ, προκειμένου να έχει "άξια" εκπρόσωπο στα τηλεοπτικά παράθυρα, δικό του πρόβλημα.

Εδώ πήρε και τον Γκλέτζο...

Dion.M. είπε...

Το ρολόι σας πάει 10 ώρες πίσω...

Μήπως είσαστε στο L.A.;

doctor είπε...

Κανέλλη.

Κομμουνιστής και χριστιανός μαζί;
Γιατί όχι;

Και οι δύο αποτυχημένοι...
Έχουν χάσει το φορτίο τους και δεν αλληλοαπωθούνται πια.

Ξεδοντιασμένα γέρικα μαντρόσκυλα που περιμένουν να πεθάνουν και βιολογικά εκτός από ιδεολογικά.

Κατά βάθος κανένας δεν πιστεύει πραγματικά στο Θεό και κατά βάθος κάθε κομμουνιστής γίνεται κομμουνιστής γιατί ζηλεύει τους πλούσιους και θα ήθελε να γίνει ένας από αυτούς.

Κατά τα άλλα η συνέντευξη του Ν.Δ. για μας ήταν μια ανακεφαλαίωση.

doctor

Nikos Dimou είπε...

Kαλημέρα!

Το ρολόι διορθώθηκε.

Ε, πρωτάρα γάτα είναι το Σατανάκι - μαθαίνει...

hracker είπε...

> Είμαι υπερήφανος γιατί έχω
> παραμείνει έντιμος.

Σχεδόν με όλα συμφωνώ, αλλά αυτό το τελευταίο είναι το πιο αξιοσέβαστο για εμένα. Είναι κι αυτό για το οποίο θαυμάζω τον πατέρα μου. Που με το παράδειγμά του με έβαλε αμετάκλητα στο σύμπαν της εντιμότητας, είναι η σημαντικότερη προσφορά του.

Συγχαρητήρια για την εντιμότητά σου και που μπορείς να είσαι υπερήφανος για τον ευατό σου.

Zoros είπε...

@doctor

Πολύ σωστός!

sokianos είπε...

Αρχη καλη,
σηκωνει και αλλα πορομοια/
ισως οχι μονο του ΝΔ αλλα και αλλων σκωπτικων

Το σωστό να λέγεται είπε...

Ε αυτή δεν ήταν συνέντευξη ήταν αυτοβιογραφία όπως τελευταία συνηθίζονται να γίνονται οι συνεντεύξεις στην Ελλάδα.

Λοιπόν στο θέμα της ταύτισης του κομμουνισμού με τον Χριστιανισμό.
Αγαπητοί δογματικοί ΑΘΕΟΙ, όχι βέβαια αγνωστικιστές, θα σας απογοητεύσω.
Ο Richard Dawkins συνεχίζει να υπερβαίνει σε κάθε του νέο του βιβλίο τον εαυτό του σε φανατισμό στο σημείο που έχει χάσει σοβαρότητα και relevance προ πολλού.
He became a zelot.
Μας θυμίζει περισσότερο την Ιερά Εξέταση και το κυνήγι μαγισσών παρά επιστημονική ανάλυση.

Όσο για τον Χριστιανισμό όχι μόνο αυξάνει τους αριθμούς του (Βορεια, Κεντρική και Νότια Αμερική) αλλά αυξάνεται η σημασία του σαν την μόνη ακλόνητη δύναμη που πραγματικά μπορεί να αντισταθεί στον φόβο και την τρομοκρατία των εξτρεμιστών μουσουλμάνων.
Έκεί που οι επαγγελματίες δογματικοί διώκτες του "φανατισμού της θρησκείας" παγώνουν απο την τρομάρα τους στο έστω να γράψουν μια μικρή κριτική εναντίον των φαντεμαλιστών μουσουλμάνων, μια μικρή ομάδα ιερωμένων δίνει στην Ευρώπη ελπίδα, θάρρος να αμυνθεί για την επιβίωσή της.

Καμμιά σύγκριση λοιπόν.
Ο κομμουνισμός είναι μια θεωρία, μια ιδεολογία που διάρκεσε για μερικές δεκαετίες σαν τις άλλες.

Ο Χριστιανισμός είναι μια ασπίδα αίωνιας προστασίας του ανθρώπου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Χρειάζεται όμως και τα σωστά χέρια που θα την στρέψουν στην κατεύθυνση που έρχονται τα βέλη και όχι να την ρίξουν άτσαλα στα δάκτυλα των παιδιών μας.
Το μέλλον θα δείξει την χρησιμότητά της ακόμα και στους δογματικούς άθεους.

Takis Alevantis είπε...

Νίκο λες ...Ότι η θρησκεία είναι δηλητήριο. Ότι ο Θεός βλάπτει.Ο αθεϊσμός δεν είναι κουσούρι. Σημαίνει ότι είσαι ελεύθερος άνθρωπος. Ότι έχεις ένα μυαλό που λειτουργεί ...

Ν' αγιάσει το στοματάκι σου! Μου πήρε κάποιο χρόνο να το καταλάβω αλλά (χάρις και σε σένα - εκείνο το κείμενό σου «Χριστός εναντίον Θεου») τελικά τα μυαλό μου ξανάρχισε να δουλεύει και απέβαλα τα δηλητήρια που χρόνια με πότιζαν οι διάφοροι. Νάσαι καλά ...

George είπε...

First, Richard Dawkins not only has not become irrelevant but quite the opposite. Recently he came to the US and everywhere he attracted huge crowds. His book, The God Delusion is a best-seller. As for being a zealot, I don't know what your definition is, but if it's someone who is passionate about REASON, inquiry and the scientific method, then he is, like many of us are.

No, religion hasn't attracted more converts, just the fanatics became more ..fanatical. Richard, Michael Shermer, Susan Jacobi, Sam Harris, and many others--all atheists--are selling books, give speeches and make frequent appearances on mainstream media in the US. With the highhacking of the presidency by the neocons and the theocons there was an attempt to use the government to promote religious doctrine. I can tell you, the US is not a monolithic country. Perhaps more religious than the western Europeans and our neighbor to the norht, but the cosmopolitan centers--where much of economic, cultural, scientific activities take place--are largerly secular, especially in practice.

During times of crisis people turn to "saviors," lose confidence, and are willing to believe anything. They are easier prey to being taken advantage of. Yes, it seems some of South America is treading more religious, but not all. Chile just elected an atheist (and a woman) as president. In other words, the more people become educated and secure they turn away from religion.

Obviously there always going to be people who need to believe whatever it makes them feel good regardless of its proximity to reality. But, I think it's evident humanity progressively moves towards secular humanism--which I believe is the future.

Το σωστό να λέγεται είπε...

The criticism on Richard Dawkins is that he is an extreme ayatollah of atheism.
A dogmatic atheist.
He supports extreme positions and actions based on his hazy beliefs and theorems.
He knows that he can not prove to anyone that is right in a civilized dialogue about God or evolution so he viciously attacks mainstream religion.
He is certain that if he discredits formal religion then he will be able to discredit God.
He acts like someone that discredits Darwin's theorems because he can not certainly prove or disprove that evolution takes place in such an obvious manner that we can observe evolution NOW.

Dear Andros you are preoccupied too much with politics, liberal and neocon to realize that God doesn't vote.

Chile is not a smart example of atheist domination because currently there are more Christians in Patagonia that there are atheists in Santiago.
Chile has become a more religious and free enterprise country now than ever was, even when Pinochet was at the peak of his power.
It's not a religion due to the fear of the dictator but religion at a free will.

Don't have me wrong.
It’s not only the Americas that are becoming more religious.
Europe today has more deeply religious Muslims than at the peak of the Arab or Ottoman invasion.

Asia has multiplied its God faithful exponentially.

You see some people live an atheist life thinking that they know everything to know about human faith and what triggers the belief to God.

They are terribly wrong!
It is a mistake that Dawkins can't correct. His books have an infinitesimal number of readers compared to those of the Bible and the Koran.

This is the theory of numbers.

Ein Steppenwolf είπε...

Η μητέρα μου δεν έλεγε ποτέ ότι είμαι διαφημιστής. [...] Ντρεπόταν.

Φαίνεται γι' αυτό κι ο Ogilvy παρακαλούσε: "Don’t tell my mother I work in advertising, tell her I play the piano in a brothel."

Nikos Dimou είπε...

Ein Steppenwolf said...
Φαίνεται γι' αυτό κι ο Ogilvy παρακαλούσε: "Don’t tell my mother I work in advertising, tell her I play the piano in a brothel."

----------------------

Αυτό δεν το είπε ο Ogilvy -είναι τίτλος βιβλίου του Seguela.

Ein Steppenwolf είπε...

Αυτό δεν το είπε ο Ogilvy -είναι τίτλος βιβλίου του Seguela.

Πράγματι. Ευχαριστώ για τη διόρθωση.