Συνέντευξη στον "Φιλελεύθερο" της Κύπρου.
Τρεις είναι οι εκπτώσεις που μπορώ να θυμηθώ – αλλά και οι τρεις είναι μεγάλες:
1. Το ότι μετά τις σπουδές μου στην Γερμανία κι ενώ είχα αρχίσει να κερδίζω χρήματα από την συγγραφική μου δουλειά, υπέκυψα στην πίεση των γονιών μου (ιδιαίτερα της μητέρας μου) και γύρισα στην Ελλάδα. Δεν μπόρεσα να ξαναφύγω. Έτσι, όπως είπε ένας Γερμανός φίλος εκείνων των χρόνων: «ο πιο ταλαντούχος ανάμεσά μας, πήγε και θάφτηκε στην επαρχία». (Όλοι οι παλιοί μου σύντροφοι είναι πανευρωπαϊκά – και μερικοί παγκόσμια – γνωστοί).
2. Το ότι αναγκάστηκα, για βιοπορισμό, να δουλέψω 20 χρόνια στην διαφήμιση. Η δουλειά ήταν ενδιαφέρουσα και ερεθιστική, μου έδωσε την οικονομική μου ανεξαρτησία – αλλά δεν ήταν αυτό που ήθελα να κάνω. Βέβαια είμαι υπερήφανος που πέρασα από ένα δύσκολο χώρο χωρίς να κάνω συμβιβασμούς – και είχα την δύναμη να φύγω την εποχή που η εταιρία μου ήταν στο ζενίθ της.
3. Εδώ και μερικά χρόνια αναγκάζομαι να κάνω εκπτώσεις στις δυνάμεις μου. Παζαρεύω βέβαια σκληρά – κι ακόμα αντέχω να εργάζομαι 100 ώρες την εβδομάδα – αλλά για πόσο; Δεν υπάρχει μεγαλύτερος συμβιβασμός από την φθορά…
Παρασκευή, Φεβρουαρίου 02, 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
14 σχόλια:
Καλώς μας ήρθες Σατανάκι.
οι εκπτώσεις είναι πάντα ... εποχιακές
μερικες φορες και στις εκπτωσεις βρισκεις πολυ καλα κομματια!
well done Satanaki
Πάντα υπάρχει χαρά και ικανοποίηση όταν πετυχαίνεις δύσκολο στόχο, έστω και αν ο καθορισμός των στόχων είναι προϊόν διαφόρων συμβιβασμών.
Η αναζήτηση του εφικτού δείχνει ωριμότητα και φιλοσοφία. Παρ' όλα αυτά είναι ένας συμβιβασμός.
Μόνο οι ουρανοβάμονες και οι ανεύθυνοι δεν συμβιβάζονται και δεν κάνουν "εκπτώσεις".
Το θέμα είναι οι "εκπτώσεις" να μην είναι στην ποιότητα και στον αυτοσεβασμό...
"Εκαστος εφ' ώ ετάχθη" κρίνεται!
Τώρα, αν μένατε στην Γερμανία, σίγουρα θα είχατε περισσότερες δυνατότητες. Ισως όμως είχατε λιγότερους ερεθισμούς...
Τι θα γράφατε! "Η δυστυχία να είναι κανείς... Γερμανός"
Τώρα που το σκέφτομαι, είναι καταπληκτικό θέμα, με ιστορικές προεκτάσεις...
Ποτέ δεν είναι αργά!
Πάντως αυτές τις ευχές με τα "λιγότερα" δύσκολο να τις εμπνευστείτε in Germany!
Όλοι μας (σχεδόν) κάνουμε εκπτώσεις και συμβιβασμούς.
Συχνά οι "ανένδοτοι", που οικτίρουν τους άλλους για τους κατά καιρούς υπαρκτούς ή ανύπαρκτους συμβιβασμούς τους, δεν είχαν την ευκαιρία να συμβιβασθούν. Κανείς δεν τους πρότεινε μια "συμφέρουσα εξαγορά", δεν τους έκανε μία αρκετά "δελεαστική πρόταση"...
Η υπερβολική αυστηρότητα στην κριτική της ζωής ενός άλλου, ιδιαίτερα στον τομέα των θεωρούμενων ως συμβιβασμών, μπορεί να κρύβει την ανεκπλήρωτη επιθυμία, από μέρους του αυστηρά κρίνοντος, της προσωπικής του εξαγοράς έναντι "ευλόγου τιμήματος".
Όλα αυτά δεν είναι απολύτως σχετικά με το είδος των συμβιβασμών που περιγράφει ο ΝΔ, αλλά μου φαίνεται καλό να τα θυμόμασθε κάθε φορά που ετοιμαζόμασθε να εκτοξεύσουμε μύδρους εναντίον κάποιων "πουλημένων"...
Καλό μου Σατανάκι θέλω να σου κάνω μια ερώτηση σε σχέση με τη δεύτερη έκπτωση. Ξέρεις εργάζομαι χρόνια και ακόμη δεν μπορώ να βρώ τον τρόπο που θα μου διασφαλίσει τα προς το ζην ευπρεπώς (αν και με μέτρο) από τους καρπούς της εργασίας μου. Η τελευταία συζήτηση με τραπεζικό οργανισμό δεν απέδωσε άνω του 3% ετησίως επί του κεφαλαίου. Αν κάνεις το λογαριασμό για ένα ευπρεπές εισόδημα χρειάζεσαι επένδυση τουλάχιστον 2-3 εκατομύρια ευρώ και λίγα λέω. Τι να κάνω το Χρηματηστήριο το φοβάμαι, τα ακίνητα έχουν μεγάλη φορολογία και συχνά όταν σκέπτομαι την απελευθέρωση από την εργασία νοιώθω σαν τη γριά με τον πατσά που δεν ήξερε τι να τον κάνει. Με βάση τη δεύτερή σου δήλωση δεν μας δίνεις καμιά ιδέα? Γυρίσαμε που γυρίσαμε και εμείς από την εσπερία. Παγιδευτήκαμε που παγιδευτήκαμε. Δίνεις καμιά σατανική ιδέα?
H Σατανική ιδέα που εφάρμοσα εγώ ήταν να γίνω (με δανεικά λεφτά) επιχειρηματίας. Κάθησα στην ηλεκτρική καρέκλα 18 χρόνια και κέρδισα την ανεξαρτησία μου. Ως υπάλληλος ακόμα θα δούλευα...
Αυτό το κατάλαβα ήδη. Μετά την αποχώρηση ρωτάω τι έγινε... Εκτός και αν το μυστικό είναι στα δανικά λεφτά. Γιατί αυτό δεν το έχω κάνει. Από την άλλη μεριά δεν βλέπω η επιχειρηματικότητα σήμερα (και επιμένω στο σήμερα) να μπορεί να οδηγήσει σε αυτό που λέτε. Ευχαριστώ για την απάντηση πάντως
Eleni63 said...
Αυτό το κατάλαβα ήδη. Μετά την αποχώρηση ρωτάω τι έγινε...
------------------------------
Μετά την αποχώρηση εξακολούθησα να εργάζομαι έχοντας πετύχει το τέλειο. α) να έχω μία βάση για εξασφάλιση (έστω και με μικρούς τόκους) β) να εργάζομαι κάνοντας το κέφι μου (γράψιμο, φωτογραφία, υπολογιστές) και να πληρώνομαι γι αυτό.
Τα λεφτά που αποταμίευσα, δεν τα χρησιμοποίησα ακόμα... Οι εργασίες που τώρα με θρέφουν είναι τα χόμπι μου, κάτι που θα έκανα και χωρίς να με πληρώνουν (αλλά μην τους το πείτε...)
Αλλά βέβαια για να γίνει αυτό πρέπει να περάσουν χρόνια, να γίνεις φίρμα για να λες: ένα άρθρο, χίλια ευρώ!
Αυτές είναι επενδύσεις με έκπτωση στο ρίσκο δεν είναι καθαυτό εκπτώσεις.
Γενικός Κανόνας:
Οι καλύτερες εκπτώσεις δίνονται απο τρίτους.
(Όλοι οι παλιοί μου σύντροφοι είναι πανευρωπαϊκά – και μερικοί παγκόσμια – γνωστοί).
Ποιοι είναι όμως;
Ein Steppenwolf said...
Ποιοι είναι όμως;
Ένας έχει παρει και Νόμπελ...
Ένας έχει παρει και Νόμπελ...
Σίγουρα το ότι κλειστήκατε στην "επαρχία" έπαιξε μεγάλο ρόλο. Ήταν όμως καθοριστικό; Πώς θα ήταν τα πράγματα αν δεχόσαστε να μεταφραστείτε και σε γλώσσες που γνωρίζετε ή αν γράφατε απευθείας και σ' αυτές τις γλώσσες; Ή μήπως πλανώμαι κι έχετε γράψει κι άλλα εκτός απ' τους Dialogues σε άλλη γλώσσα εκτός από ελληνικά;
Ein Steppenwolf
έχω απαντήσει διεξοδικά σε όλα αυτά τα θέματα στους "Δρόμους". Δεν μπορώ να γράφω παρά στην γλώσσα μέσα στην οποία ζω - και δεν ανέχομαι τις μεταφράσεις (ίσως δεν βρήκα καλούς μεταφραστές...).
Δημοσίευση σχολίου